Kryzys! Zabrzmiało groźnie, prawda? Kojarzy się z czymś niedobrym, na pewno trudnym. Sama myśl o kryzysie w życiu odbiera radość i siły. Tymczasem każdy z nas w dorosłym życiu przejdzie ich kilka, niezależnie od tego jak dobre ma życie. Bo kryzys to znak, że Ty się zmieniasz, a Twoje otoczenie nie nadąża za tymi zmianami.

Spójrz na zdarzenia z Twojej przeszłości jako wskaźniki kierunku, w którym się rozwijasz jako człowiek i zaczerpnij z nich mocy.

DLACZEGO TO WAŻNE:

Matka jest pierwszym wzorcem kobiecości. Jej obecność lub brak, troska lub obojętność, akceptacja lub wtłaczanie w ramy – to były pierwsze lekcje o tym, kim są kobiety. Jako kobieta będziesz zawsze pod wpływem tego wzorca – i kiedy go przyjmiesz, i kiedy go aktywnie odrzucisz.

Nie będziemy Cię zapraszać do zmiany relacji z matką – to wykracza poza ramy tego programu. Ale zaprosimy Cię do przyjrzenia się, jak ten pierwszy wzorzec oddziałuje na Ciebie dziś i gdzie potrzebujesz odnaleźć własny głos.

Wychodząc do świata, podejmując pracę i karierę, rozwinęłaś w sobie wiele umiejętności. Jesteś samodzielna, rzeczowa, odpowiedzialna. Ogarniasz życie swoje i swojej rodziny, od kontrolnych wizyt dzieci u dentysty po trzy różne dania obiadowe, by każdy dostał to, co lubi. Jesteś silna, samowystarczalna. Czy jesteś autentyczna? Nie, po stokroć nie.

Będziesz, gdy na równych prawach żyć będą w Tobie Twoja wrażliwość, miękkość, bezruch – te wszystkie części Ciebie, które potrafią po prostu żyć i cieszyć się życiem, a nie tylko mielić czas kolejnymi zadaniami.

Media i patriarchalna kultura wciskają nas w stereotypy. Wywierają presję i grają ciagle tą samą melodię na poczuciu niepewności i niedoskonałości. Krzyczą: KUP czerwoną sukienkę, podbijesz serce wymarzonego mężczyzny!!! 
Bzdura!!! Bo poczujesz się pewnie i dobrze w ubraniach dopiero, gdy odkryjesz, co jest dla Ciebie, a z czego możesz spokojnie z rezygnować, bo Ci nie służy. Z nami znajdziesz swoją ścieżkę po świecie wizerunku i stylu, bez wydawania fortuny na zakupy i z ekospokojem w sercu.

„Kobieca moc pojawia się w bezruchu, potrzebuje czasu.” – napisała Ewa Klepacka-Gryz, psycholożka. My też zatrzymamy się, by spojrzeć na drogę, którą przebyłyśmy. To będzie czas refleksji nad tym, co się wydarzyło. Czas celebrowania drogi i towarzystwa. Czas patrzenia w przód, by dociec dokąd ta droga nas prowadzi i do czego zaprasza.

Zatrzymamy się ze spokojem i radością, by przyjąć do serca fakt, że kobiety idą do siebie pozostając w wypełnionym treścią bezruchu, a nie skacząc przez kolejne przeszkody i bijąc własne rekordy.